Co dalej dzieje się z pacjentem z typowymi objawami i dodatnim (nieprawidłowym) wynikiem próby wysiłkowej?
W takim przypadku lekarz kardiolog określa czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca. Jakie to są czynniki? Wiek, płeć, nadciśnienie tętnicze, otyłość, hiperlipidemia, cukrzyca i wywiad rodzinny. Okazuje się, że często choroby serca występują dziedzicznie, co oznacza, że duży wpływ na pojawianie się choroby mają nasze geny.
Leczenie zachowawcze
U pacjentów z niskim prawdopodobieństwem wystąpienia choroby wieńcowej można zac ząć od postępowania zachowawczego. Oznacza to,iż wdrażamy optymalne leczenie farmakologiczne dla choroby niedokrwiennej serca. Ponadto staramy się zmienić dietę, wprowadzić stały wysiłek fizyczny w ciągu dnia, zmniejszyć poziom stresu, o ile jest to możliwe. Po kilku miesiącach wykonujemy ponownie próbę wysiłkową i sprawdzamy, czy pacjent ma lepsze wyniki niż przed rozpoczęciem leczenia. W części przypadków pomimo stosowanego leczenia utrzymują się dolegliwości dławicowe i nieprawidłowy wynik kontrolnej próby wysiłkowej. U tych pacjentów a także u tych u których po wstępnym oszacowaniu ryzyka jest ono wysokie konieczne są dalsze badania obrazujące stan naczyń wieńcowych.
Diagnostyka inwazyjna
Części pacjentom, szczególnie młodym z małym lub umiarkowanym ryzykiem wystąpienia choroby wieńcowej, można zlecić wykonanie tomografii komputerowej naczyń wieńcowych (tzw. angio TK). Większej części pacjentów proponuje się jednak wykonanie koronarografii. Badanie polega na wprowadzeniu (poprzez nakłucie tętnicy promieniowej lub coraz rzadziej udowej) cewnika do opuszki aorty i ujść naczyń wieńcowych, a następnie na podaniu do każdego z naczyń wieńcowych kontrastu co pozwala na uwidocznienie ich światła w rentgenie. Nagrywa się filmy (angiogramy) pokazujące przepływ w naczyniach wieńcowych. Zarówno angioTK naczyń wieńcowych, jak i koronarografia, pozwalają ocenić anatomię naczyń wieńcowych, jak i ewentualne zmiany w nich występujące. To z kolei pozwala potwierdzić lub wykluczyć chorobę wieńcową. W przypadku obecności zwężeń planuje się dalsze leczenie, oceniając ilość zmian, ich zaawansowanie i rozmieszczenie.
autor: Bartosz Topoliński, kardiolog
